Zorgzaamheid zit in Zohreh’s bloed. ‘Als klein meisje zag ik hoe familieleden werkten op de Intensive Care, de spoedeisende hulp, als cardioloog en zelfs als dierenarts. Voor anderen zorgen, dat wilde ik ook.’ Met dit doel in haar hoofd volgde ze veel opleidingen, waaronder de Bachelor Verpleegkunde (HBO-V) bij Avans+. Nu helpt Zohreh niet alleen patiënten, maar draagt zij ook kennis over aan studenten en collega’s. Zo maakt zij met haar veelzijdige werk de zorg iedere dag een stukje beter.

Patiënten langdurig helpen

‘Op jonge leeftijd wilde ik al mensen helpen. Hoe precies, dat wist ik nog niet. Uiteindelijk volg je een opleiding en kom je er al werkend achter wat wel of niet bij je past. Zo merkte ik algauw dat op de afdeling aan een bed staan niet mijn ding is. Hoewel je daar natuurlijk ook voor mensen zorgt, is deze zorg vaak van korte duur. Ik wil juist meedenken over diagnostiek en patiënten langer begeleiden. Zo ben ik uiteindelijk bij de Polikliniek Longziekten beland, waar mensen terecht kunnen voor een medische consultatie. Hier zie ik patiënten die nog geen diagnose hebben, patiënten met een bestaand ziektebeeld, zwangere vrouwen met astma en ga zo maar door. Het geeft me voldoening dat ik deze mensen dagelijks kan helpen de kwaliteit van hun leven te verbeteren.’

Kennis delen

‘Tijdens mijn carrière ben ik een beetje vanzelf het docentenvak ingerold. Op de polikliniek breng ik patiënten onder andere veel bij over omgaan met inhalatiemedicatie, longaanvallen, allerlei ziektebeelden en vertel ik ze wat die beelden precies inhouden. Het leek me leuk en waardevol om die informatie ook over te brengen naar collega’s die er niet zoveel van weten. Zo gezegd, zo gedaan. Na een tijdje ben ik ook buiten de muren van het ziekenhuis beland en geef ik af en toe les aan studenten. Door in te zetten op de educatieve kant probeer ik te bereiken dat we allemaal optimale zorg geven en dezelfde richtlijnen volgen. Want daarmee kunnen we uiteindelijk zorg van de beste kwaliteit geven aan onze patiënten.’

Familie verdient de beste zorg

‘In contact met patiënten ben ik niet te zakelijk. Dan ben ik iemand met passie en hart voor de zaak. Ik zie het zo: als mijn vader en moeder naar een zorgverlener gaan, dan wil ik dat ze de beste zorg krijgen. Wanneer een patiënt voor me zit, stel ik mezelf daarom regelmatig de vraag: als dit mijn vader was, hoe zou ik dan willen dat hij behandeld wordt? Als je die visie hebt, dat patiënten je familie zijn, dan ga je automatisch je beste beentje voor zetten.’ 

Zorg op maat

‘Ik geloof in zorg op maat geven. Als simpele maar effectieve eerste stap vraag ik aan mijn patiënten wat hun hoofdvraag aan mij is. Wat ze willen dat ik voor hen doe. Op basis daarvan ga ik gericht te werk. Als iemand bijvoorbeeld niet wil stoppen met roken, dan heeft het weinig nut om daar ieder consult over te blijven zeuren. Liever ga ik op zoek naar wat wel werkt om het doel te bereiken. In de huidige markt merk ik ook dat er nog te weinig aandacht aan het bredere ziektebeeld wordt besteed. Een huisarts schrijft bijvoorbeeld inhalatiemedicatie voor en verwijst de patiënt naar ons door wanneer de medicatie niet aanslaat. Dan kom ik erachter dat de patiënt al die tijd verkeerd inhaleert. Iets wat voorkomen had kunnen worden door een stukje educatie en zorg op maat te bieden. Zowel aan de patiënt als de huisarts. Daar zet ik me iedere dag voor in.’

Blijven doorontwikkelen

‘Ik ben altijd ambitieus geweest en heb veel opleidingen gevolgd om stappen te kunnen maken binnen mijn vakgebied. Van MBO Verpleegkundige tot Post HBO Oncologie, Post HBO Longgeneeskunde, HBO-V en ‘stoppen met roken’-coaching. Toen ik mijn HBO-V door omstandigheden niet kon afronden, heb ik dit later alsnog opgepakt bij Avans+. Omdat ik al aardig wat kennis in huis had, was het ontzettend fijn dat de opleiding op mij afgestemd kon worden. Ik kreeg vrijstellingen en stond in sommige gevallen zelfs de docent bij door medestudenten te helpen. Ook hier geldt weer dat ik wil blijven leren - en anderen wil helpen leren - zodat we patiënten zo goed mogelijk kunnen helpen. Nu ik 45 ben, denk ik niet dat ik nog gauw een grote opleiding ga volgen. Maar ik zal zeker cursussen blijven volgen en congressen blijven bijwonen, want als mens ben je nooit uitgeleerd.’